şehirde yeşil alan ihtiyacı…

Çocuk parkı demiyorum aslında, onu iyi kötü buluyoruz evlerimizin yakınında, kastettiğim daha doğal, kendi formunda kalmış, teke tüke de olsa ağaçlı, otlarla kaplı, boş yeşil alanlar. Deniz için böyle bir alan bakınıyorum bir süredir, şöyle yakınca ulaşabileceğimiz (yakınlık önemli çünkü çok zor oluyor arabaya bin, in işleri, bir de yeşil görmek için arabaya binme fikri de hiç güzel gelmiyor kulağıma), 1 saat takılıp dönebileceğimiz bir yer, özellikle de okul çıkışları için. Boş alanların çoğu ya gayet çıplak arazi, ya da üzerinde bir inşaat başlamış oluyor.

Aslında her çocuğun içinde bir doğa sevgisi var, içlerinde kodlu olarak doğuyorlar, ama sonra şehir hayatı koşullarında unutuyorlar. Eğer duyarlı anne babalar, öğretmenlersek haydi kitaplar, haydi geziler, parklar, hayvanlar uğraşıp duruyoruz. Ekin’de hayvan ve doğa sevgisi o kadar baskındı ki daha minicikken bile ayıramazdık onu sokak kedilerinin başından, topraktaki solucanlardan, böceklerden, hiç çabasız doğa sever kişiliktir. Deniz ile işim zor gibi görünüyordu başta, çünkü aslan, kaplan harici hayvanlara pek ilgi göstermiyor (kedileri falan aaaa ne kıdır cicciiii diye yapmacıktan sevip uzaklaşıyor :)), böcekten sinekten acayip korkuyordu adam (hatta ateşi çıkınca böcekler, sivri sinekler görür hep çığlık çığlığa).

Yavaştan başladık karıncaları izlemeye, yuvalarını bulmaya, sineklere, kelebeklere bakmaya, nereye niye konduklarına, anlatıyorum da anlatıyorum hikayeleriyle, meğer adam onların da bir dünyası olduğunu anlamak istermiş. Böyle yeşil alanlarda etrafta araba yok, insanlar yok, başbaşa kalıyor doğayla. Görüyor, otlar aslında vahşice büyüyorlar hiç öyle taze kesilmiş çimenlere benzemiyorlar, o otların yapraklarında diplerinde bir sürü yaşam var, hayat var, kendininkinden farklı bir şekilde akıyor…

Şimdi artık kaçırmıyor hiç geçen karıncayı, örümceği, uçan kelebeği, takip ediyoruz uzun uzun :)

dipten gelen not: Burası 100.yıl mahallesinde eski karakolun arkasındaki boş arazi, bize 5 dk. yürüyerek. Çok izbe, bilmiyorum nerenin arazisi, niye boş hala, ama umarım yakın zamanda hiçbirşey yapmazlar…Biliyorum valla, halimiz çok acıklı ama ne yapalım şehirde yaşarken günlük hayatın içine, her güne doğa sevgisini koyabilmenin pek de yolu kalmadı bizlere.

sevgiyle, herkese şimdiden bol güneşli haftasonları !