Hoşgeldin Can !

Hoşgeldin le başlayan başlığı gördünüz mü bilin ki doğum çekimi yazacağım (işleri standardize etmek, sürece bağlamak lazım bir miktar, hep doğaçlama nereye kadar :)). Ama bir gün bunu da unutup hoşgeldin pazartesi, hoşgeldin bayram felan gibi bir başlık atarsam o da benim minnoş hafızamdan kaynaklı olacak.

Bu günlükte yazmıştım önceden Elif’in babyshower çekimi ile ilgili, şurada, gayet neşeli, eğlenceli, taptatlı bir gündü diye :)

İşte o günden yaklaşık 1 ay+1 hafta sonra Can geldi. Tabi hemencecik gelmedi, Elif beni arayıp haber verdiğinde 1 Temmuz un öğle saatleriydi, heyecanla beklediğimiz bebek için biraz fazla heyecan yapmışız, erken gelmişiz :) Birazcık çekim yapıp geri döndüm eve, malum normal doğum bekliyoruz, akışı Can’ın ta kendisi belirliyor. Sonra akşam oldu, gece oldu, arıyorum heyecanla, doktorun ne söylediğini merak ediyorum, ve nihayet beklediğim arama geliyor, Can yaklaştı, koş gel diye :) Gidiyorum, saat gece 1, tarih olmuş 2 Temmuz (ilk evden çıkışımda acelece maarif takvim yaprağını koparmıştım yanıma alayım, çekimlerde kullanırım diye, tabi 1 Temmuz olanını, 2.çıkışımda 2 Temmuz u koparmayı unuttum, aferim bana, otur 0 ).

Hastane TOBB Etü Hastanesi, alışık olduğum mekan, kendimi bir miktar evimde hissediyorum, gecesi de yabancı gelmiyor :) Gittiğimde Elif’i sancılarını yüksek dozda çekerken görüyorum normal olarak, bebeğine kavuşmasına bu kadar az kalmışken bu kadarcık sıkıntı paylaşıldıkça azalıyor, Özgür, sevdikleri hep yanıbaşında. Doğum öncesi çekimlerini yapıyoruz, ben de garip bir şekilde bu son dönemeci fotoğraflamayı seviyorum, duygular çok yoğun, karmaşık, ayların kavuşma özlemi, bir yandan fiziksel acılar, endişeler felan hepsi içiçe, yüzlerden okunuyor tüm duygular.

Doğum başlıyor, doktor normal doğum konusunda çok tecrübeli bir doktor ya, o kadar normal ki herşey. Sabahtan beri içinde yaşanılan odada doğuyor bebek bir kere, TV açık, doktor neşeli, saat neredeyse sabah 2 :) Can’ın gelmesi hiç uzun sürmüyor, Elif ve Özgür bebeklerine kavuşuveriyorlar kısa sürede, saat tam 02:07 tarih 02.07.2014 de. O mutluluk, rahatlama, kurtulma, kavuşma hisleri, hepsi olumlu duygular bu sefer, fotoğraflar da yansıtıyor haliyle o anları.

Sonrasında Can’ı bekleyen hayran kitlesi var, onların heyecanları var, yaşamak lazım. Saat sabah 4 e doğru tamamlıyoruz çekimi, Can’ın gözleri cin gibi açık hep :) Gece çekimi olduğundan renkler istediğim gibi değil (renk değil ama bu fotoğraflardaki duygu yoğunluğu ve heyecanı da 2.gün çekiminde yakalamak imkansız), ertesi sabah devam ediyoruz aile pozlarını çekmeye.

İşte onların renkleri istediğim gibi, ışıl ışıl, bu sefer Can uyuyor, ama nasıl uyuyor, annesinin kollarında öyle huzurlu…Maşallahsız bakmam hiç, kendi çocuklarım da var, dudaklarım mırıl mırıl maşallah der hep, korkarım nazardan…

Neysem uzun sözün kısası Allah Can’a uzun uzun, sağlıklı, neşeli, huzurlu, analı babalı bir ömür versin, bu fotoğraflara baktıkçça hep hatırlasın ne kadar sevildiğini, beklendiğini, heyecanla karşılandığını…

dipten gelen not: Can’ın doğum hikayesi de şurada dır, fazla söz etmeden direkt bunu mu koysaydım yoksa :)

Sevgiyle,