Hoşgeldin Ömer Arel ! (doğum çekimi – 12.08.2014)

Geriye dönüp, fırsat buldukça yazıyorum ya bu hikayeleri, aslında biraz da süpriz oluyor bana da, unuttuklarımı hatırlıyorum, yüzüme bir gülümseme yerleşiyor tekrar. Nerden baksanız 3 aylık kocaman gülümseyen bebekler şimdi bunlar :)

Beraber çalıştığım aileler, anneler de şaşırıyordur eminim kendilerini burada gördüklerinde, yazdıklarımı okuduklarında ama işte yaptığım işleri geriye dönüp baktığımda hatıralar olarak görmek istiyorum, bu sebepten de böyle sayfalar dolusu yazıyorum, unutmamak için, gelecek için. Ne bileyim benim doğumum hakkında birilerinin özellikle yabancı birilerinin yazdığı notlarla karşılaşsam şimdi ne güzel olurdu, böyle düşünüyorum bir yandan da.

Esra beni aradığında doğumuna az kalmıştı aslında, sordu uygun musun diye, ama normal doğum olacak tarihi tabi ki belli değil, dedim o haftaya denk gelen 1-2 çekim var ufak bir risk ama yine de risk. Normal doğumlarda neredeyse 2 haftalık bir süreç içerisinde her an doğum olasılığı bulunduğu için risk hep var. Esra olsun dedi, sık haberleşiriz, kısmet ve de inşallahlar eşliğinde tatlı tatlı konuştuk. Sonraki günlerde 1-2 telefon konuşması yaptık, ve de korkulan şey başımıza gelmeden doğum günü belli oldu. Bir fotoğrafçı için doğumu kaçırmak tam bir kabus, başıma geldi, kaç gün üzüldüm hatırlamıyorum, doktorların ya da sağlık personelinin yerinde olmayı hiç istemezdim valla, sorumluluk ve önem büyüdükçe olabilecek aksiliklerin yarattığı etki de büyüyor.

Odalarına girdiğimde Esra, annesi, babası, kardeşi hepsi yanındaydı, gayet neşeli, pozitif duygularla dolu bir ortamdı. İşte bu da çok önemli, tanımadığınız insanların bulunduğu, hele ki böylesi önemli bir durumda bulunduğu odaya adım attığınızda ne ile karşılaşacağınızı hiç bilmiyorsunuz. Bazen çok gergin olabiliyor herkes, bazen stresli, bazen çok neşeli, olumlu, bazen çok sakin. İşte bu oda en sevdiğim çeşit, neşeli ve olumlu, başta annecik olmak üzere. Bir tek ağrıdan endişeleniyor Esra, korkuyor biraz, epidural takılır takılmaz basıyor düğmesine zira, hazırlık olarak :) Esra nın eşi Kadir şehir dışında, yoldaymış, 1 saat içinde o da geliyor, sonra arkadaşları, tanıdıkları, sevenleri geliyor, ekip tamamlanıyor.

Sancılar artmaya başlıyor, Esra epidural e basıyor :) korkuyoruz doğuramayacak herhalde böyle hiç sancı çekmezse diye ama doktor rahat. Saati geliyor, doğum odası hazırlanıyor. Doktor ne yapması gerektiğini anlatıyor Esra’ya, arada şakalar, muhabbet, gülüyoruz felan, tüm ekip, anestezist ve çocuk doktoru dahil çok sempatik, sonra ıkın diyor doktor, Esra ıkınıyor ve Ömer Arel doğuyor. Böyle işte, kolayca, annesini üzmeden. Maşallah ikisine de.

Gerisi mutluluk, sevinç, gözyaşı işte, kapıda onları bekleyen sevdikleri. Odaya geliyorlar, ilk emzirme, tatlı bir yorgunluk, herkes sağlıklı ya geriye bir tek şükretmek kalıyor.