daha dün gibiydi doğduğun…
Çok net hatırlıyorum, kucağıma verdikleri an’ı. Genel anestezili bir sezaryen doğumu sonrası, yeni yeni ayılıyorum, herşey yavaş yavaş netleşiyor, tek tek seçiyorum yanımdakileri, annemi, Şenol’u, babamı, herkes gülüyor yüzüme bakıp, ben anlayamıyorum. Görüntü henüz netleşmiyor, sonra anestezi doktorunun beni bayıltmadan önce en son söyledikleri aklıma geliyor, “uyanınca ilk bileğine bak, işte orada yazacak boyu, kilosu”. Nasıl gerçekten ilk bunu hatırlıyorum bilmiyorum hemen bakıyorum, kız, 2750 gr 48 cm. Gülümsüyorum, sonra hemen kucağıma veriyorlar, ağlıyorum ister istemez…İnanamıyorum, o kadar karnımda taşıdım ben onu, konuştum saatlerce, alışmış olmam lazım varlığına ama inanamıyorum işte. Sonra dikkat ediyorum minicikliğine, ağlarkenki incecik sesine, çekik çinli gözlerine, o huzurlu uyuyuşuna…Şimdi de ağlıyorum, hep ağlıyorum düşündüğümde, sevinçten, şükürden, hala bu mucizeye inanamadığımdan.
Vakit hızlı geçiyor, çok klişe geliyor kulağa ama öyle. Şimdi benden daha uzun boylu, daha akıllı, daha mantıklı, çok yaratıcı yetenekli bir genç kızla karşı karşıyayım. Şükrediyorum Allah’a, şaşırıyorum nasıl bu kadar güzel, saygılı, şefkatli, başarılı bir genç kız yetiştirebildiğimize…
Her ne olursa olsun, ne zaman ihtiyaç duyarsan biz destekçin olacağız güzel kızım, seni çok seviyoruz, iyi ki doğdun, daha nice mutlu, yüzünün hep güldüğü yaşların olsun !
dipten gelen not1: Ekin bu hafta Ankara dışında turnuvada, ilk defa bir doğumgününde ayrıyız, duygusallığım bu yüzden galiba…
not2: En son şu alttaki fotoğraflarını çekmişim, farkettim, daha çok çekmem lazım :)
not3: Kapak fotoğrafı 21 Nisan 2007 tarihinden 6 yaş doğumgünü fotoğrafı, ilk DSLR ımdan, yeri ayrı :)
güzel bir hafta bizim olsun, sevgiyle,
